Prosto z pieca

autor zdjęcia: John Steeple Davis

źródło: Rzeczpospolita

Złota maska pośmiertna z późnej epoki brązu (ok. XVI w. p.n.e.), odnaleziona przez niemieckiego archeologa amatora Heinricha Schliemanna (1822–1890) w jednym z grobów na terenie starożytnych Myken

„Z racji tego, że potrzeby energetyczne starożytnych i średniowiecznych społeczeństw były znikome, węgiel przegrywał konkurencję z drewnem, które było bardziej powszechne i łatwiej dostępne” (Michał Perzyński, BiznesAlert.pl)

Z najnowszych badań archeologicznych wynika, że powyższe twierdzenie jest prawdziwe w dość ograniczonym zakresie, ponieważ właśnie w starożytności, a tym bardziej w średniowieczu, węgiel zaczynał wygrywać z drewnem, którego na dużych obszarach już brakowało. W Europie, w epoce brązu, znikały ogromne połacie leśne i to nie tylko z powodu karczowania lasów pod pola uprawne i pastwiska.

Archeolodzy zastanawiali się przez dziesięciolecia nad fenomenem kultury mykeńskiej: jak to możliwe, że była ona w stanie wytwarzać niezliczone ceramiczne naczynia, a z brązu narzędzia, broń i rozmaite przedmioty, które odkopywane są w rejonie śródziemnomorskim. Wyroby te mają ponad 3 tys. lat!

Śródziemnomorskie mocarstwo

Kultura mykeńska, najstarsza greckojęzyczna, rozwijała się w epoce brązu głównie na terenie Grecji kontynentalnej, promieniowała również na wyspy śródziemnomorskie. Działo się to mniej więcej w latach 1700–1200 p.n.e. Nazwa tej kultury pochodzi od Myken w Argolidzie, a jej ślady odkrył w 1874 r. Heinrich Schliemann; nie Troja, lecz właśnie Mykeny są najważniejszym odkryciem archeologicznym, jakiego dokonał. W szczytowym okresie rozwoju kultury mykeńskiej powstawały rozległe, ludne kompleksy pałacowe będące ośrodkami władzy, a także centrami...